De DVLMB is niet zomaar ontstaan. De aanleiding om de Draagploeg Veteranen Luchtmobiele Brigade te beginnen was geen vrolijke. Het verhaal rond die aanleiding is er een van verbinding en kameraadschap en over de voortdurende band tussen wapenbroeders. Patrick de Groot, grondlegger van wat de DVLMB vandaag de dag is, vertelt hierover:
“Luchtmobiele militair zijn brengt vele momenten van trots en kameraadschap met zich mee. Natuurlijk is iedereen trots op het halen en dragen van de rode baret. De trots op de eigen eenheid volgt daar direct op. En het maakt niet uit of dat nu het bataljon, de compagnie of het peloton is.
In 1993 is mijn voorliefde voor de Charlie “Tijger” compagnie van 11 Infanterie Bataljon ontstaan. Hier werkte ik met gelijkgestemden als “Founding Father” hard aan datgene wat we graag wilden bereiken. De compagniestaf was het kloppend hart van de eenheid, vol met specialisten.
Eén van de mannen die ik graag mocht, en velen met mij, was Sergeant-Majoor Onderhoud Diagnosticus (SMOD) Fred Simmelink. Hij kan kort omschreven worden als een rustige, ervaren man op wie je kon bouwen. Fred was mijn maatje, we sliepen naast elkaar in Srebrenica. Hij was mijn rustpunt.
Jaren na onze uitzending zag ik Fred weer terug. Hij was helaas getroffen door een TIA en die had zijn sporen nagelaten. Zo was Fred bijvoorbeeld heel moeilijk te verstaan. Het was heftig en behoorlijk schrikken om hem zo te zien. De kameraadschap die er nog steeds was zorgde ervoor dat dat voor onze band helemaal niks uitmaakte. Fred was nog steeds Fred voor ons en maakte onlosmakelijk deel uit van onze groep.
Hij gaf bij dat weerzien aan dat hij nog heel graag één Tijgerfeest wilde bijwonen. Op 10 november 2021 is dat ook gebeurd. Fred was bij ons Tijgerfeest en genoot. Hij werd door de compagnie in het zonnetje gezet. Er was het dik verdiende respect voor een oudgediende, er werd weer eens een brug gelegd tussen de oudere en jongere generaties Tijgers. Fred genoot en met hem alle aanwezige Tijgers.
Hoe anders was dat de dag na dat Tijgerfeest. Op 11 november 2021 eindigde plots het leven van Fred. Hij werd getroffen door een maagbloeding en is op zijn geliefde Oranjekazerne overleden. Met de volledige staf van 1993 zijn we achter de rouwauto aangereden naar het ziekenhuis, waar Fred nog geschouwd moest worden.
Hoe bizar en emotioneel moeilijk het ook was ontstond toen het idee om Fred nog een laatste groet van eer te brengen. In samenspraak met zijn familie hebben we zonder enige training of specifieke voorbereiding gezorgd, dat we in waardige improvisatie naast onze overleden makker konden staan, ook in de dood.
Enige dagen later was de uitvaart en hebben we als compagniesstaf Fred gedragen. Het uitvaartcentrum uit en de aula in. Dit onder belangstelling van vele aanwezige Tijgers en onder het toeziend oog van zijn verdrietige, maar trotse en dankbare nabestaanden.
Na dit moeilijke afscheid bleef vooral de trots en dankbaarheid dat we dit voor Fred hadden kunnen doen. In gesprek met toenmalig Adjudant Veteranenzaken Erwin Dees is een idee uitgewerkt. Hoe kunnen we, wat we voor Fred hebben kunnen doen, ook aanbieden aan andere Luchtmobiele Veteranen. Het idee kreeg gestalte in het vormen van de DVLMB. Het is een troostrijke gedachte, dat het plotselinge overlijden van Fred ons heeft gebracht tot waar we nu staan.”